Friday, January 7, 2011

translation from story

หมีพูกับวันสำหรับอียอ

1.               ในช่วงฤดูร้อน หมีพูกำลังเดินลงสู่ถนนที่จะสู่ไปยังสะพานเก่าที่สร้างด้วยไม้ ซึ่งเป็นสถานที่หนึ่งที่หมีชอบ มันชอบยืนอยู่บนสะพานแล้วก็มองลงไปยังแม่น้ำที่กำลังไหลริน
2.               ในขณะที่หมีเดินอยู่ใต้ต้นสนนั้นมีบางสิ่งตกหล่นบนหัวของเขาเวรกรรมอะไรเนี๊ย!” หมีกล่าวออกมา ผลสนมันยังคงสภาพดีอยู่
3.               หมีพูกำลังมองผลสนอันนั้นอยู่ และไม่เห็นสิ่งใดข้างบนที่เป็นที่ยึดติดของลูกสนนั้นเลย โว้โว้ ! หมีพูเดินไปเรื่อยๆ และแล้วก็กลิ้งตกเนิน
4.               หมีพูกลิ้งจนถึงกลางสะพานที่เขาชอบอยู่
5.               ผลสนของฉันหายไปไหนหมีกล่าวแล้วมองขึ้นไปยังเนิน โอ้ ยุ่งแล้ว มันกลิ้งตกลงไปในแม่น้ำหมีพูก็มองดูผลสนที่ตกลงไปในน้ำค่อยๆลอยจากไป
6.               จากนั้นหมีสังเกตมีบางสิ่งผิดปกติ สนุกแล้วเราผลสนของฉันตกลงไปในอีกฝั่งหนึ่งของสะพาน แล้วก็โผล่ออกมาอีกฝั่งนี้ ฉันประหลาดใจมากถ้าหากฉันสามารถทำอย่างนั้นได้อีกครั้ง
7.               หลังจากนั้นหมีพูเก็บรวบรวมผลสนและกิ่งไม้อีกบางส่วนกลับไปยังสะพาน เขายืนอยู่ที่ฝั่งหนึ่งของสะพานแล้วก็ทิ้งทั้งหมดที่เขาได้เก็บเมื่อกี้ลงไปในน้ำ เสร็จแล้วก็วิ่งไปดูอีกฝั่งหนึ่ง หลังจากนั้นสิ่งที่เขาทิ้งลงไปก็โผล่ออกมาที่อันสองอันจนหมดส่วนที่เป็นกิ่งไม้จะออกมาเร็วกว่าผลสน หมีพูได้กล่าว ฉันรอไม่ได้แล้วต้องรีบกลับไปบอกทุกคน
8.               พิกเลต!(หมูน้อย)  รับบิท!(กระต่าย) รู!(จิงโจ้) ฉันมีเกมให้เล่นชื่อเกมว่า พูสติ๊ก ( กิ่งไม้ของหมีพู) ฉันตั้งชื่อมันหลังจากที่ได้เล่นมัน หมีพูอธิบาย ฉันไม่สามารถบอกพวกคุณได้ว่าเป็นอย่างไร แต่ฉันสามารถแสดงให้พวกคุณดูได้
9.               หลังจากนั้นพวกเขาทั้งหมดลงไปยังแม่น้ำนั้น จากนั้นหมีพูให้ทุกคนรวบรวมกิ่งไม้จำนวนหนึ่ง จากเขาอธิบายว่า เมื่อเราทิ้งกิ่งไม้ฝั่งนี้เราก็วิ่งไปอีกฝั่งหนึ่งเพื่อดูว่าใครจะชนะ
10.         หมีพูถามว่าพร้อมหรือยัง อ้าว ทิ้งได้ ! หลังจากนั้นพิกเลต หมีพู รับบิทและรู ก็ววิ่งไปดุอีกฝั่งหนึ่ง นั่น ของฉันมาแล้วเจ้ารูได้ตะโกนออกไป
11.         แต่มันไม่ใช่กิ่งไม้ของหมีพูหรอก มันเป็น อียอ (เจ้าลา)กำลังลอยตัวอยู่ในน้ำ อียอ ที่รักของข้ารับบิทเรียก คุณกำลังรอให้คนมาช่วยเอาขึ้นจากน้ำใช่ไหม?” เป็นความปรารถนาอย่างยิ่ง! อียอตอบอย่างผลุๆโผล่ๆ
12.         เราจะทำอย่างไรดีพิกเลตถาม จากนั้นหมีพูกล่าวขึ้นมาว่า ฉันคิดออกแล้ว ถ้าเราทิ้งก้อนหินใหญ่ใกล้ๆกับอียอคลื่นมันจะซัดเขาให้ไปยังที่ฝั่ง ทุกคนก็ตกลงเห็นด้วย อียอคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีเลยทีเดียว
13.         หมีพูเอาก้อนหินก้อนใหญ่แล้วยกขึ้นบนราวไม้ของสะพานแล้วก็เล็งไปยังที่จุดใกล้ๆอียอแล้วพลัดอย่างแรง โคร่ม! ก้อนหินตกลงไปใกล้อียอ อย่างกระเด็น ที่จริงแล้วมันตกลงบนอียอ
14.         ดุนั่นซิ !เขาอยู่นั่นรับบิตกล่าวแล้วชี้ไปยังแม่น้ำ มันคืออียอที่กำลังคลานขึ้นจากแม่น้ำสู่ฝั่ง วิธีของหมีพูดูไม่เข้าท่าเลย!
15.         พวกเขาก็วิ่งไปที่อียอ ที่มีน้ำกำลังหยดลงจากตัวของเขา จากนั้นรับบิตถามเจ้าอียอว่า คุณตกลงไปในน้ำได้อย่างไหร่?” อียอตอบอย่างเศร้าโศกว่า ฉันโดนพลัด ฉันคิดว่าต้องเป็นไอ้เจ้าเสือไทเกอร์แน่ๆเลยที่พลัดเขา พิกเลตพูดออกมาเบาๆ
16.         ซักพักหนึ่งตัวการที่พลัด เจ้าไทเกอร์ก็โผล่ออกมา รับบิตก็ถามขึ้นมาว่า ไอ้ไทเกอร์คุณพลัด อียอตกน้ำใช่ไหม?” เจ้าไทเกอร์ก็ตอบว่า ฉันก็แค่อยู่ข้างหลังเขาแล้วตะโกนออกมาแค่นั้นเอง เสียงเศร้าๆของอียอ ก็กล่าวออกมาว่า พลัดกับตะโกนให้ตกใจมันก็เหมือนกันนั่นแหละ!
17.         แต่ทุกคนรู้ว่าเจ้าไทเกอร์ได้พลัดอียอตกน้ำ คุณควรที่จะคิดถึงคนอื่นบ้างน่ะก่อนที่จะพลัดอย่างนั้น!” รับบิตกล่าวแก่เจ้าไทเกอร์ด้วยความไม่พอใจ แต่อียอก็สะบัดหัวแล้วพุดว่า ทำไมไทเกอร์ต้องคิดถึงฉันด้วยล่ะ ไม่มีใครคิดถึงฉันหรอก แล้วอียอก็เดินจากไปอย่างคอตก
18.         ดูเหมือนอียอจะโศกเศร้ากว่าปกติน่ะ มีใครรู้บ้างไหม?” หมีพูถาม ไม่ ไม่รู้รับบิตกล่าว ใช่ เธอพูดถูก ฉันไม่เคยเห็นอียอโศกเศร้าอย่างนี้เลย!” จากนั้นหมีพูก็กล่าวว่า เอาละ ฉันจะลองตามเขาดู เผื่อจะได้เจอสาเหตุ
19.         หมีพูก็ถามอียอขึ้นมาว่า คุณมีปัญหาอะไรหรอ คุณดูเศร้าจัง หลังจากที่ได้ตามอียอมาติดๆ เอะ เศร้าหรอ! ทำไมฉันถึงเศร้า อียอบอกสาเหตุว่า วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน วันแห่งความสุขที่สุดของปี
20.         นั่นหรือ! หมีพูคิด วันเกิดของอียอนี่หน่า ไม่มีใครจำได้!รออยู่นี่ซักครู่น่ะ หมีพูตะโกนบอกอียอ
21.         หมีพูเร่งรีบกลับให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ระหว่างทางนั้นเขาเจอกับพิกเลต เจ้าหมู้น้อย แล้วบอกกับพิกเลตว่า วันนี้เป็นวันเกิดของอียอ แล้วฉันคิดว่าจะให้น้ำผึ้งเหยือกหนึ่งกับเขา” “ฉัน จะให้ลูกโป่งสีแดงกับเขาด้วย!” พิกเลตกล่าวแล้วกลับไปเอาลูกโป่ง
22.         หมีพูได้พบน้ำผึ้งเหยืกหนึ่งในตู้ที่แสนน่าจะเอร็ดอร่อย จากนั้นก็กลับไปยังบ้านของอียอ เขาได้ไปไม่ทันจะไกลนัก ก็เกิดเรื่องตลกขึ้นมา ความคิดของเขาก็ค่อยๆเริ่มเปลี่ยน เขาคิดว่า เขาเดินทางมาซักพักหนึ่งแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่จะต้องเอาน้ำผึ้งมาชิมบ้างเล็กน้อย เขาจึงชิมไปชิมมาในไม่ช้าน้ำผึ้งก็หมด และท้องของเขาก็อิ่ม
23.         โอ้แย่แล้ว! หมีพูกล่าว ฉันได้กินของที่จะให้เป็นของขวัญวันเกิดของอียอจนหมดแล้ว!ฉันคงจะต้องให้เขากระปุกที่ว่างเปล่าแล้วล่ะ! จากนั้นหมีพูก็คิดออกฉันจะไปหาเพื่อนฉัน เจ้านกฮูก อูวล !”
24.         หมีพูก็ได้เดินทางไปที่ต้นไม้ ซึ่งเป็นบ้านของเจ้านกฮูก อูวล เขาขอให้เจ้าอูวลเขียนคำว่า Happy birth day” สุขสันวันเกิดลงบนกระปุกเปล่า เจ้าอูวล ก็ได้ทำ ความคิดอะไรช่างยอดเยี่ยมอย่างนี้เจ้านกฮูกกล่าว กระปุกเปล่าสามารถเป้นของขวัญที่ดีได้
25.          ในระหวางพิกเลต( เจ้าหมูน้อย) กำลังวิงผ่านป่าซึงพบลูกโป่งใหญ่สีแดงลูกหนึ่งไปด้วย อียอน่าจะดีใจมากเลยถ้าใด้รับลูกโป่งลูกนี้! เขาคงจะไม่โศกเศ้ราอีกต่อไป  และแล้วก็ได้ยินเสียง โป่ง!
26.          โอย ตายแล้วพิกเลตเอยอย่างตกใจ และแล้วลูกโป่งที่กำลังถืออยู่ก็หลุดออกไป แล้วเขาก็กล่าวว่า แย่แล้วฉันได้ทำลูกโป่งของฉันไปชนกับท่อนไม้  ตอนนี้มันแตกแล้ว!”
27.         พิกเลตไปเจออียอกำลังอยู่ไก้ลแม่น้ำแล้วก็กล่าวขึ้นมาว่า  อียอฉันได้นำของขวัญสุขสันวันเกิดมาให้คุณ!” “มันเป็นลูกโป่งใหญ่สีแดงสวยงามก่อนที่มันจะแตก  อียอหันไปดูที่ลูกโป่งที่ได้แตก
28.          สักพักหนึ่งหมีพูก็มาถึงกับกระปุกที่ว่างเปล่าไม่มีน้ำผึ้งบรรจุอยู่ข้างใน แล้วเขาก็กล่าวขึ้นมาว่า อียอฉันได้นำของขวัญวันเกิดมาให้คุณ
29.          มันเป็นกระปุกที่มีประโยชน์น่ะ หมีพูชี้ไปที่กระปุกแล้วบอกต่อไปว่ามีข้อความเขียนว่า สุขสันวันเกิดด้วยอียอก็จ้องไปดูที่ข้อความ หมีพูอธิบายว่ามันใช้สำหรับใส่สิ่งของข้างใน
30.          อียอก็ได้หยิบลูกโป่งที่แตกใส่ในกระปุกนั้น จากนั้นก็ได้หยิบเข้าหยิบออกพวกคุณไม่มีอะไรให้ฉันมากกว่านี้อียอกล่าวพร้อมกับยิ้มให้ แต่ฉันดีใจที่พวกคุณอุส่ามีน้ำใจให้
31.          “ฉันดีใจมากที่ฉันเต็มใจที่จะให้กระปุกที่มีประโยชน์ใบนั้นกับคุณ เพื่อคุณจะได้ใส่ของต่างๆ หมีพูกล่าว และพิกเลกก็กล่าวต่อว่า และฉันก็ดีใจมากที่ได้ให้บางสิ่งกับคุณไว้ใสในกระปุกนั้น
32.          ตอนนี้เรายังมีสิ่งอื่นที่จะเซอร์ไพรคุณ อียอ!หมีพูกล่าว มากับเราซิ...!” ดังนั้นอียอหมีพูและพิกเลกก็เดินข้ามสะพานไป
33.          เพียงแค่พวกเขาเดินขึ้นถึงที่เนินก็ได้มีเสียงตะโกน ทำให้พวกเขาประหลาดใจแล้วก็กล่าวว่า สุขสันวันเกิดอียอมองเห็นเพื่อนทุกคนสวมหมวกในงานเลี้ยงวันเกิด
34.          แน่นอน เพื่อนของอีโยไม่ได้รวมกับไทเกอร์ เจ้าไทเกอร์ไม่ได้รับเชิญในงานเลี้ยง เพราะว่าเขาไม่ได้คิดถึงความเดือดร้อนนของอียอ ในการพลักอียอตกน้ำ เพียงจะเริ่มได้กินเค้กวันเกิดของอียอ เจ้าไทเกอร์ก็โผล่ออกมา
35.         คุณหน้าด่านมากๆเลยยังมีหน้ามาอีก ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปกับอียอรับบิตกล่าว ที่ได้เห็นเจ้าไทเกอร์หยิบเค้กชิ้นใหญ่มากินอย่างไม่เกรงใจเลยฉันคิดว่าไทเกอร์ควรออกไปนะ..! รับบิตกล่าวอย่างหน้าบูตบึง อา...........ให้เข้าอยู่ด้วยเถิด...! เจ้ารูวิ่งวอนแล้วหมีพูก็ถามว่า คริซโทเฟอร์ โรบิน คุณคิดอย่างไร...?”
36.         3คริซโทเฟอร์ โรบิน คิดอยู่สักพักหนึ่ง แล้วกล่าวว่า ฉันคิดว่า......เงียบไป ทุกคนพร้อมที่จะฟังคำตอบของคริซโทเฟอร์ โรบิน ในที่สุดก็พูดออกมาว่าเราออกไปเล่นเกมพูสติ๊กดีกว่า พูสติ๊ก..?ไทเกอร์กล่าวอย่างดีใจ นี่พวกคุณ นั้นเป็นเกมที่ไทเกอร์ถนัดมากที่สุดนะจากนั้นพวกเขารวมตัวกันบนสะพานไม้เก่าๆแล้วก็เล่นเกมหลายชั่วโมง ทั้งนี้อียอซึ่งไม่เคยเล่นมาก่อนก็จำเป็นต้องใช้เวลาหัดฝึกมากกว่าคนอื่นๆ แต่เจ้าไทเกอร์ก็ไม่ได้ชนะเสมอไป สุดท้ายเข้ากล่าวอย่างเสียอารมณ์ว่าไทเกอร์ไม่ชอบเกมพูสติ๊กนี้เลย
37.          ขอแสดงความยินดีนะอียอ...! มันเป็นงานเลี้ยงที่ฉันสุขใจมาก เจ้าอูวลกล่าวแล้วก็บินจากไปบนต้นไม้ ซึ่งเป็นบ้านของเขา จากนั้นอียอ สังเกตเห็น เจ้าไทเกอร์เดินจากไปอย่างโศกเศร้า สักพักอียอก็เรียก  “ไทเกอร์ฉันคงจะมีความสุขหากได้บอกความลับของฉันในการที่จะเอาชนะในการเล่นพูสติ๊ก....!”  “คุณจะบอกใหมละ..?ไทเกอร์ถามกลับ ทันทีทันใดนั้นก็หันไปมองเพื่อนของเขาอียอ ด้วยความปลื้มปิติยินดี จากนั้นก็เดินไปด้วยกัน
38.         หมีพู พิกเลก และคริซโทเฟอร์ โรบิน ดูเขาทั้งสองเดินจากไป ไทเกอร์บริสุทธิ์จริงๆพิกเลตกล่าว คริซโทเฟอร์ โรบินเห็นด้วนว่าไทเกอร์บริสุทธ์จริงๆหมีพูคิดสักพักหนึ่งแล้วกล่าวว่าทุกคนเป็นคนดีจริงๆ ฉันไม่ได้ว่าฉันดีแต่ไทเกอร์ต่างหาก

No comments:

Post a Comment